വിപ്ലവം

ചില നേരങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ അങ്ങനെയാണ്

എന്നെത്തന്നെ മറന്ന് നിന്നെ സ്നേഹിക്കും.

ചില നേരങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ ഇങ്ങനെയാണ്

എന്നെത്തന്നെ മറന്ന് നിന്നെ വെറുക്കും.

എങ്കിലും

പല നേരങ്ങളിലും നീയറിയാതെ

നിന്റെ കൃഷ്ണമണിക്കുള്ളില്‍ എന്നെ ഞാന്‍ തേടാറുണ്ട്

കൊളുത്തി വലിക്കുന്നു എന്ന് നീ കുറ്റപ്പെടുത്തിയ

എന്റെ കണ്ണിനു മുന്നില്‍ നിന്റെ കൃഷ്ണമണി പതറുമ്പോള്‍

നീ എടുത്തണിഞ്ഞ നീ എന്റെ ആരുമല്ലെന്ന പൊയ്മുഖം

താനേ ഉതിര്‍ന്നു വീണു.

ചില നേരങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ അങ്ങനെയാണ്

നീ ഇല്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ അപൂര്‍ണ്ണമാണെന്ന തിരിച്ചറിവ്.

ചില നേരങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ ഇങ്ങനെയാണ്

നീ ഇല്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ സ്വതന്ത്രനാണെന്ന തിരിച്ചറിവ്.

എങ്കിലും

പല നേരങ്ങളിലും നീയറിയാതെ

നിന്റെ പുസ്തകതാളില്‍ നീ കുറിച്ചിട്ട വരികളില്‍ എന്നെ ഞാന്‍ തേടാറുണ്ട്

ചോര ചിന്തുമെന്ന് നീ കുറ്റപ്പെടുത്തിയ

എന്റെ വിപ്ലവത്തിന് കാതോര്‍ക്കാന്‍

വാകപ്പൂ വീണ് ചുവന്ന ഇടവഴിയും താണ്ടി കിതച്ച് നീ എത്തുമ്പോള്‍

നീ ആളിക്കത്തിച്ച വിപ്ലവകാരി എന്ന എന്റെ മുഖം  

കൂടുതല്‍ ജ്വലിച്ചിരുന്നു.